پس از جنگ تریاک، آن را به کشور من معرفی کردند (158 سال پیش)، و دولت چینگ در دائوگوانگ (1842) از امپراتوری بریتانیا رشوه دریافت کرد. اکنون شهر ممنوعه در پکن عکسی از سیکسی دارد که روی یک صندلی نشسته است کاناپه به عنوان مدرک. از آن زمان تاجرانی از بریتانیا، فرانسه و روسیه تزاری مبل هایی را برای ثروتمندان و قدرتمندان به چین فروختند و بازار چین را در انحصار خود درآوردند.

در پایان سال چهاردهم گوانگ‌سو در سلسله چینگ (1888)، مردی چینی به نام مائو مائولین در شانگهای بود که پس از 46 سال اجناس قدیمی و اجناس چوبی قدیمی را خریداری کرد. سپس شروع به تحقیق کرد و سپس اولین مبل فروشی را در شانگهای در ورودی کوچه ای نزدیک جاده هنگ کنگ، جاده میدل سیچوان، شانگهای به نام "آنیانس" افتتاح کرد و همچنین سیمونز وارداتی از هلند و بلژیک را اداره کرد.

در دهه 1930، توسعه مبل ها در شانگهای نسبتاً رونق داشت. بیش از 1000 خانوار بود. هر چه چیزهای ارزان تر بود، قیمت ها نسبتاً پایین بود. با آشفتگی جنگ و انقلاب فرهنگی، در دهه 1980، صنعت مبل سازی وارد عصر طلایی شد و هزاران خانوار به آن سرازیر شدند. خانه برای مردم برای لذت بردن.

مائو مائولین در شانگهای بنیانگذار مبل کشور من است و شانگهای نیز مهد صنعت مبل است.